İlk defa bu hat üzerinde trenle seyahat ettim ve içindeki atmosfer beni benden aldı. Girişte bir görevli ayakta duruyordu, herkesi tek tek kontrol etti ama çok kibar bir şekilde. Kompartımanda 6 kişi vardı, herkesin yüzü kendi hikâyesine dönüktü. Koltukların üstüne monte edilen küçük askılara montumu astım. Huzurlu bir iç düzen vardı. Kimse kimseye bakmıyor ama herkes bir şekilde birlikte oradaydı.

9 Temmuz 2025

Yanıma oturan kadın koltuğa oturur oturmaz başını pencereden yana çevirip ağlamaya başladı. Hiçbir şey sormadım. Vagonun içindeki herkes fark etti ama kimse rahatsızlık yaratmadı. Sessizce kendi alanını koruyan bir anlayış vardı içimizde. Bazen trenler konuşmaktan çok, susabilme hakkını sunuyor insana. Koltuklar omuz hizasına kadar destekliydi, başını yasladığında dünyadan uzaklaşıyorsun.

8 Temmuz 2025

İslahiye’den Adana’ya sabah seferindeydim. Vagonun içi güneşle doluydu. Koltukların arası beklediğimden genişti. Çocuklu bir aile vardı yakınımda, çocuk cam buğusuna şekiller çiziyordu. Annesi göz göze gelince özür diler gibi yaptı ama ben mutluydum. Trenlerin içi bazen bir oyunun sahnesi gibi oluyor; herkes rolünü usulca oynuyor.

7 Temmuz 2025

Trenin içinde zaman başka akıyor. Telefonuma çok sinyal gelmediği için kitabıma döndüm. Sessiz, loş bir ortam vardı. Koltuğun yan cebine biri bir kalem unutmuş. Alıp sayfama birkaç not yazdım. İnsanlar birbirini rahatsız etmiyor. Ayakta duran gençler bile ses çıkarmadan yolculuk ediyor. Tren içindeki o ‘geçici dostluk’ hali çok kıymetli bir şey.

6 Temmuz 2025

Koltuklara oturduğumda ilk dikkatimi çeken şey temizlikti. Çok lüks değildi belki ama kol dayamaları, camlar, zemin oldukça temizdi. Üstelik herkes buna özen gösteriyor gibiydi. Vagonda hafif bir uğultu vardı ama kimse bağıra çağıra konuşmuyordu. Yan koltuktaki adam Sudoku çözüyor, köşede oturan teyze dua okuyordu. Sanki vagon bir bekleme odası değil de küçük bir ev gibiydi.

5 Temmuz 2025

Trende en sevdiğim şey, insanların birbirini gözetiyor olması. Yanımdaki genç adam, yaşlı bir amcanın bastonunu aldı, üst tarafa yerleştirdi. Kimse şikâyet etmiyor, herkes sabırlı. Ortamdaki bu yumuşak enerji beni çok etkiledi. Vagon içinde bazen hafif titreşimler olsa da, ritmik bir huzur veriyor. Kim bilir, belki de asıl yolculuk kendi içimize…

4 Temmuz 2025

Trende cam kenarına oturmuştum. Tam karşımda genç bir kadın meditasyon yapıyor gibiydi, gözleri kapalı, elleri dizlerinde. Sessizlik içinde herkes kendiyle meşguldü. Ayaklarımı uzatabildiğim bir yerdeydim, bu rahatlık otobüste mümkün değil. Koltukların arkasında katlanır masa yoktu ama dizime defterimi alıp yazı yazabildim. Yazmak için en ilham verici yer belki de bu vagondu.

3 Temmuz 2025

Yanımda oturan kadın kolundaki torbayı açtı, içinden bir avuç tuzlu leblebi çıkardı, bana da uzattı. Gülümsedim, aldım. Sonra bir anda vagondaki birkaç kişiyle göz göze geldik, herkesin yüzünde o eski tren yolculuklarının ifadesi vardı: sanki birbirimizi yıllardır tanıyormuşuz gibi. Koltukların kumaşı biraz pütürlü ama sıcacıktı. Çay servisi yoktu ama yanımdaki kadın sağ olsun, yol boyu sohbet vardı.

2 Temmuz 2025

Adana’dan İskenderun’a giderken trende öyle tatlı bir sessizlik vardı ki, kendi kalp atışımı duyar gibi oldum. Koltuklar eski ama sağlam, birbirine çok yakın değil. Karşımda oturan genç çocuk sürekli defterine bir şeyler çiziyordu. Yanında da babaannesi vardı, elinde küçük bir poşetle oğluna sandviç uzatıyordu. Aralarındaki bağa şahit olmak, yolculuğu unutulmaz kıldı.

1 Temmuz 2025

Trene biner binmez yüzüme hafif bir serinlik vurdu, klimalar iyi çalışıyordu. En arkadaki dört kişilik bölüme oturdum, karşıma orta yaşlı bir çift oturdu. Kadın sessizce örgü örüyor, adam camdan dışarı bakıyordu. Arada göz göze geldik, birbirimize gülümsedik. Kimse yüksek sesle konuşmuyordu, herkes sanki bir gizli anlaşma yapmış gibi sessizliğe saygılıydı. İçim huzurla doldu, yol boyunca kitap okuyabildim

30 Haziran 2025

Artık eskisi gibi hızlı değil trenler. Yıllardır bir türlü bitiremedikleri genişletme ve “hızlı tren” alt yapısı yüzünden maalesef trenler çok yavaş ilerliyor. Ve trenler çok çok eskidi. İçeriye motor sesi çok fazla geliyor ve tren sürekli titriyor. Konfor neredeyse sıfır.. Bakalım bu eziyet ve kalitesizlik daha ne kadar sürecek..

6 Mayıs 2023

Neredeyse 20 yıldır Mersin Adana arasındaki tren hattını sürekli yeniliyorlar ya da genişletiyorlar. Ama nedense bir türlü hızlı tren getiremediler. Her sene sanki sırf ihale verilsin birilerine diye rayları v.s yeniliyorlar ama sonuç hep aynı. Sanırım siyasi yalanların kurbanı oldu bu hat.. Halbuki ülkenin en temiz en düz yoluna sahip Mersin Adana arası. Dümdüz yer.. Rüyamızda göreceğiz sanırım artık hızlı treni..

4 Eylül 2021

Trenlerin için çok pis maalesef. Özellikle pencere kenarları, koltuk kenarları, genel olarak insanların elleri ile tuttukları yer yer çok pis. Tek seferde oluşmuş kire de benzemiyorlar. Sanki birkaç günlük gibiler. Her sefer bitiminde temizlenmiyor sanırım? Günde 1 kez temizleniyorsa eğer bu çok ciddi bir sorun bence. Binlerce insan biniyor bu trenlere. 1 sefer eksiltin her sefer sonunda tren içleri temizlesin. Daha mantıklı bence..

12 Ağustos 2021

Mersin tren garı ulaşım anlamında çok basit. Mersinin her yerinden kolaylıkla gidilebiliyor. Ve trenden inenler de evlerine kolayca gidebiliyor. Tek sorunu var o da üstü açık olması. Yağmurda o kadar insan ıslanıyor, sıcakta pişiyor. Neden üstünü kapatmıyorlar Adana gibi anlamıyorum bir türlü.

4 Ağustos 2021